Dlaczego polskie dzieci są otyłe?

Nadwaga i otyłość dotyczy około 25% dzieci i nastolatków w Polsce. Liczby te są zatrważające i od późnych lat 70-tych XX wieku stale rosną. Tak powszechny problem z masą ciała wśród najmłodszych pokoleń jest konsekwencją kilku aspektów:

• - braku podstawowej wiedzy na temat odżywiania wśród rodziców i dzieci,

• - niewystarczającej ilości aktywności fizycznej i coraz częściej wypisywanych zwolnień z lekcji wychowania fizycznego,

• - bardzo łatwego dostępu do taniej, bezwartościowej, a jednocześnie bardzo atrakcyjnej żywności, jaką są słodycze, słodkie napoje i żywność fast food.

Wiedza na temat prawidłowego odżywiania jest obecnie bardziej dostępna niż kiedykolwiek. Internet i czasopisma są pełne porad. Jednak w tym wszystkim bardzo łatwo o zagubienie, a dezinformacja jest powszechna. Nie mając podstawowej wiedzy, trudno jest samemu ocenić, które informacje są prawdziwe. Jednocześnie nadal zbyt niewielu rodziców interesuje się tematem zdrowego odżywiania. W czasach, gdy normalne jest, że oboje rodziców pracuje, często od rana do wieczora, brakuje czasu na przemyślane, przygotowane w domu, wartościowe posiłki. W konsekwencji dzieci jedzą byle jak, zbyt dużo, a przy tym coraz mniej się ruszają. Trzeba też wziąć pod uwagę aspekt ekonomiczny. Najtańsza żywność przetworzona jest najczęściej niezdrowa. Stąd wysyp otyłych dzieci i nastolatków w Polsce.

Polskie dzieci jedzą źle

Wystarczy rozejrzeć się po szkolnych korytarzach, żeby łatwo zorientować się, jak źle jedzą polskie dzieci. Normalnością są słodycze, wafelki i chipsy popijane kolorowymi napojami. Do tego kanapki z niskiej jakości białego pieczywa, w których próżno szukać choć plasterka ogórka. Ponadto dzieci często wychodzą z domu bez śniadania. Niewiele szkół, oferujących możliwość jedzenia obiadów, nadal ma kuchnię, w której gotuje się domowe posiłki. Większość z placówek korzysta z cateringu, którego kluczem wyboru jest cena. Niska cena niestety zwykle idzie w parze z niską jakością.

Dzieci nie są nauczone jedzenia prawdziwej żywności. Problem zaczyna się już we wczesnym dzieciństwie. Na etapie, na którym najłatwiej jest uczyć maluchy próbowania nowych smaków, rodzice wycofują się zbyt szybko, nie zdając sobie sprawy, że czasem dziecko musi spróbować czegoś kilkanaście razy, aby zacząć chętnie jeść. Mózg wybiera to, co zna i co daje mu najszybszą energię. Nie można się zatem dziwić, że dzieci najchętniej jedzą to, co słodkie. Rolą rodziców jest zatem wprowadzać cukier do diety najpóźniej, jak się da i dbać o różnorodność smaków od początku rozszerzania diety.